“Mijn vrouw en ik zijn al 36 jaar gelukkig getrouwd. Ik heb altijd genoeg aan haar gehad, maar sinds ik met pensioen ben, besef ik dat ik toch wat mis. Dat vind ik bij Ida, mijn buitenvrouw noem ik haar.” Matthijs vertelt in een e-mail aan Kramakkel over zijn affaire.
“Echt schuldig voel ik me niet. Het is van alle tijden en alle generaties: een man heeft gewoon andere behoeftes. Vrouwen lusten er tegenwoordig trouwens ook wel pap van. Plus: ik ben Rozemarijn altijd trouw geweest. Maar sinds we met pensioen zijn, beseffen we denk ik allebei dat onze relatie toch niet zo spetterend is als we dachten. Toen we voor de kinderen zorgden en fulltime werkten, hadden we nauwelijks tijd om daar bij stil te staan. We waren een goed team en als we af en toe samen uit eten gingen, vermaakten we ons prima. Dat was dat, en dat was genoeg.
Maar nu hebben we zeeën van tijd, iets waar we allebei naar uitkeken. We zouden er maanden op uittrekken met de camper en op cruise gaan naar de Cariben. Maar toen puntje bij paaltje kwam, wilde Roos vooral oppassen op de kleinkinderen. Ze heeft nu een vaste oppasdag in de week en dan kun je dus nooit meer heel lang weg. Dat wil ze ook niet. Ondertussen vermaak ik me wel met sporten. Ik zit ook in allerlei besturen van verenigingen, hartstikke leuk. Daar kwam ik dus Ida tegen. Ze is penningmeester in het bestuur van de tennisclub bij ons in het dorp. Ik doe daar het beheer van de kantine en het baanonderhoud. Het was min of meer liefde op het eerste gezicht. Het is een mooie, gesoigneerde dame, die zich heel elegant kleedt. Heel anders dan mijn eigen sportieve vrouw, het type op wie ik normaal val.
Blijven hangen op de borrel
Ida en ik bleven een keer te lang hangen op een borrel na een competitieavond. Als kantinebeheerder zou ik wel afsluiten. Toen iedereen weg was, zoenden we voorzichtig. Een dronken kus, meer zocht ik er in eerste instantie niet achter. Maar daar bleef het niet bij. Het weekend erop was het opnieuw raak. Deze keer gingen we verder. In de kleedkamers zijn douches. We besloten samen te douchen en hadden daar voor het eerst seks. Het voelde heel dubbel: van de ene kant was het geweldig en spannend en gepassioneerd. Van de andere kant overheerste het schuldgevoel richting Roos. Maar ik besloot meteen: ik ga niets zeggen. En ik ga er niet mee ophouden.
Sindsdien zien Ida en ik elkaar bijna wekelijks. Door de vele bestuurtjes waar ik in zit, wekt het totaal geen argwaan dat ik een paar uurtjes ‘kwijt’ ben. Soms spreken we in een hotel af, hier een uur rijden vandaan. Daar gaan we dan ook samen eten en een borreltje drinken. Maar we zijn voorzichtig: we raken elkaar alleen aan in de hotelkamer. Ik wil echt niet dat Roos er achter komt. Dat verdient ze niet. Ik heb een prima relatie en dat wil ik zo houden. We delen een heel verleden en ik voel een warmte en geborgenheid die ik nooit bij iemand anders zal voelen. Maar ondertussen heb ik een klein eigen avontuurtje, iets voor mezelf waar ik heel erg van geniet.”
Hoe zou je het vinden als je vrouw ook een avontuurtje zou beginnen? Anders kun je beter een open relatie hebben, heel hip tegenwoordig. Groeten, Margreet (65, gelukkig getrouwd zonder affaire)